Przejdź do zawartości

Matej Kazijski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Matej Kazijski
Матей Казийски
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 września 1984
Sofia

Wzrost

202 cm

Pozycja

przyjmujący

Informacje klubowe
Klub

Allianz Milano

Numer w klubie

1

Kariera juniorska
Lata Klub
1998–2002 Sławia Sofia
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
2002–2004 Łukoil Neftochimik Burgas
2004–2005 Sławia Sofia
2005–2007 Dinamo Moskwa
2007–2013 Itas Diatec Trentino
2013 Ar-Rajjan SC
2013–2014 Halkbank Ankara
2014 Ar-Rajjan SC
2014–2015 Itas Diatec Trentino
2015–2018 JTEKT Stings
08.03.2016–2016 Itas Diatec Trentino
2018–30.11.2018 Stocznia Szczecin
14.12.2018–2019 Calzedonia Werona
2019 Al Arabi Ad-Dauha
2019–2020 JTEKT Stings
03.03.2020–2021 Calzedonia Werona
2021–2023 Itas Trentino[1]
2023– Allianz Milano[2]
Multimedia w Wikimedia Commons

Matej Ilianow Kazijski, bułg. Матей Илианов Казийски (ur. 23 września 1984 w Sofii[3]) – siatkarz reprezentacji Bułgarii, grający na pozycji przyjmującego. Powołanie do kadry narodowej otrzymał w 2003 roku.

24 stycznia 2024 roku przed spotkaniem 16. kolejki Itasu Trentino z Allianzem Milano we włoskiej Serie A. Zespół z Trydentu postanowił uhonorować swojego byłego przyjmującego, a obecnie zawodnika ekipy gości poprzez zastrzeżenie numeru 1 na koszulce. Podczas uroczystości wręczono symboliczny sztandar, który od lutego zawiśnie pod dachem hali IIl T Quotidiano Arena w Trydencie[4].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Swoją siatkarską karierę rozpoczął w 1995 roku, gdy miał 11 lat dołączył do klubu VC Skania Sofia. Później przeniósł się do Slawii Sofia, gdzie występował do 21 roku życia. Po przekroczeniu dolnej granicy wieku, w jakim federacja bułgarska pozwala zawodnikom na opuszczanie kraju, Kazijski zasilił szeregi niezwykle silnego rosyjskiego zespołu Dinama Moskwa, otrzymując bardzo wysoki kontrakt. Interesowało się nim wiele silnych klubów, a przede wszystkim włoska Lube Banca Macerata. Na początku swojej kariery podpisał dożywotni kontrakt z jednym z bułgarskich klubów – Sławią Sofią. Ojcem Kazijskiego jest były siatkarz, brązowy medalista mistrzostw Europy z 1981 roku, a także menadżer bułgarskiej reprezentacji – Ilijan Kazijski. Były rekordzista najszybszego serwisu – 132 km/h[5].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Kazijski regularnie występował w juniorskich reprezentacjach Bułgarii. Pierwszą wielką imprezą jaką wygrał, było mistrzostwo juniorów państw bałkańskich w 2003 roku. W 2003 roku zdobył brązowy medal mistrzostw świata U-21 rozgrywanych w Iranie, jak dotąd był to największy sukces w historii w juniorskiej bułgarskiej siatkówki. Został również najlepiej atakującym zawodnikiem turnieju. W 2004 wraz z reprezentacją Bułgarii zajął 4. miejsce w Lidze Światowej, a mimo młodego wieku wybrano go najlepiej serwującym zawodnikiem. Kolejnym sukcesem siatkarza było zdobycie brązowego medalu na Mistrzostwa Świata 2006 w Japonii. Podczas mundialu został wybrany najlepiej serwującym siatkarzem, a także nominowano go do nagrody MVP. Został również wybrany do "szóstki" roku 2006 na świecie. W 2007 roku, sezon reprezentacyjny nie był zbyt udany dla Kazijskiego. Reprezentacja Bułgarii awansowała do finałów Ligi Światowej, jednak w Katowicach zajęła dopiero 5. miejsce. Mistrzostwa Europy w 2007 roku, rozgrywane w Rosji, także nie był udane. Bułgaria od początku turnieju nie radziła sobie ze słabszymi rywalami, w wyniku czego, zajęła odległe 8. miejsce. Po mistrzostwach Europy w 2007 władze FIVB przyznały reprezentacji Bułgarii dziką kartę, dzięki której znaleźli się w turnieju Pucharu Świata. Kazijski wraz z reprezentacją zajął w Japonii 3. miejsce, które dało awans do igrzysk olimpijskich. Bułgarzy, w turnieju pokonali reprezentację Rosji po zaciętej walce 3:2. Razem z reprezentacją Bułgarii wystąpił podczas igrzysk olimpijskich w 2008 roku w Pekinie. Bułgaria zajęła 5. miejsce. Z turnieju odpadła w ćwierćfinale, po zaciętym meczu, przegranym z reprezentacją Rosji 1:3. W Lidze Światowej 2009 Bułgarzy wypadli słabo, w swojej grupie eliminacyjnej zajęli dopiero 3. miejsce. Kazijski wraz z odmłodzoną reprezentacją Bułgarii sięgnął po brązowy medal mistrzostw Europy w 2009 r. rozgrywanych w tureckim Izmirze. Bułgaria pokonała w meczu o 3. miejsce reprezentację Rosji 3:0[6]. Dzień wcześniej przegrała półfinał z Polską 0:3. Na zakończenie 2009 r. siatkarska reprezentacja Bułgarii została wybrana najlepszą drużyną roku w Bułgarii.

11 czerwca 2012 r. zrezygnował z gry w reprezentacji, mimo awansu na igrzyska olimpijskie w Londynie. Kazijski odszedł razem z trenerem Radostinem Stojczewem. Cała sytuacja jest związana z zamieszaniem w Bułgarskim Związku Piłki Siatkowej, złym zarządzaniem środkami finansowymi i niewywiązywaniem się przez federację ze swoich zobowiązań wobec trenerów i zawodników[7].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

sezon 2005/2006

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2005/2006 Dynamo zostało mistrzem kraju, a także awansowało do Final Four Ligi Mistrzów, lecz nie udało się zdobyć we Włoszech medalu. Matej Kazijski w sezonie 2005/2006 dokonał niezwykłej rzeczy, kiedy to w meczu gwiazd rosyjskiej Superligi wystąpił w konkursie na najlepszy wyskok. Ku zaskoczeniu wielu kibiców i ekspertów siatkarskich, młody Bułgar doskoczył ręką do wysokości 379 cm[potrzebny przypis]. Imponuje również ogromną siłą i motoryką w ataku, a także niezwykle mocną i skuteczną zagrywką. Dzięki takimi umiejętnościami zaliczany jest do najlepszych i najwszechstronniejszych siatkarzy młodego pokolenia.

Kazijski w trakcie rozgrzewki.

sezon 2006/2007

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2006/2007 dla Kazijskiego rozpoczął się niezwykle efektywnie, wraz z Dynamem zdobył Puchar Rosji, podczas którego został uznany najbardziej wartościowym zawodnikiem (MVP). Europejska Konfederacja Piłki Siatkowej (CEV) wybrała go najlepszym siatkarzem Europy 2006. Zajął 3. miejsce w Lidze Mistrzów i został wybrany najlepiej serwującym zawodnikiem turnieju, choć moskiewskiej drużynie nie udało się zdobyć Mistrzostwa Rosji, Bułgar został wybrany najlepszym zawodnikiem w Superlidze, sezonu 2006/2007 – nagroda im. A. Kuzniecowa.

sezon 2007/2008

[edytuj | edytuj kod]

Od sezonu 2007/2008 jest zawodnikiem klubu Serie A – Itasu Diatec Trentino. Dzięki prezydentowi FIVB Rubenowi Acoście rozwiązał dożywotni kontrakt ze Slawią Sofia, który podpisał w wieku 18 lat. Razem z Itasem Diatec Trentino, zdobył najcenniejsze trofeum w Serie A – "Scudetto". Po sezonie, po raz drugi w karierze został wybrany najlepszym siatkarzem roku 2007 w Europie. Do tej niezwykle prestiżowej nagrody kandydowali Hiszpan Miguel Ángel Falasca oraz Serb Nikola Grbić.

sezon 2008/2009

[edytuj | edytuj kod]

Kolejny sezon z drużyną Trentino w walce o mistrzostwo Włoch rozpoczął porażka w meczu o superpuchar Włoch. Drużynie nie powiodło się także w turnieju o puchar Włoch. Następnie wraz z Itasem Trentino odniósł zwycięstwo w Lidze Mistrzów, której Final Four rozgrywany był w Pradze. Trento pokonało w wielkim finale ekipę Iraklisu Saloniki 3:1, a Matej został wybrany MVP całego turnieju. 17 maja 2009 zdobył wicemistrzostwo Włoch, w finale ekipa Trento zmierzyła się z Coprą Nordmeccanica Piacenza, finał rozstrzygnął się w piątym meczu, wynikiem 3:2 na korzyść Piacenzy. Matej został uznany najlepszym siatkarzem roku 2009 w Bułgarii[8]

Kazijski i Stojczew po zdobyciu Klubowego Mistrzostwa Świata 2009

.

sezon 2009/2010

[edytuj | edytuj kod]

Wraz z Trentino Matej zdobył klubowe mistrzostwo świata, a także został wybrany MVP i najlepiej atakującym zawodnikiem turnieju[9]. Włoski zespół pokonał w finale 3:0 PGE Skrę Bełchatów[10]. Po tym sukcesie wybrany do najlepszej drużyny świata 2009 roku według magazynu "L’Équipe"[11]. Zdobył również Puchar Włoch, w finale zespół z Trydentu pokonał Bre Bancę Lannutti Cuneo[12]. W meczu z Cuneo Matej zaserwował piłkę z prędkością 132 km/h[13]. Dzięki świetnej grze swojej i całego zespołu, Trentino obroniło tytuł najlepszej drużyny w Europie. Podczas turnieju finałowego rozgrywanego w dniach 1 maja–2 maja 2010 r. w Łodzi Kazijski wygrał Ligę Mistrzów. W półfinale włoski zespół pokonał 3:1 słoweński ACH Volley Bled, a w finale rosyjskie Dinamo Moskwa 3:0[14]. Na zakończenie sezonu w Serie A Trento zdobyło wicemistrzostwo Włoch. W finale – V-day, drużyna przegrała z Bre Banca Lannutti Cuneo 3:1. W tym sezonie o zdobyciu Scudetto zadecydował jeden mecz. Odbył się on 9 maja 2010 r. w Bolonii[15].

sezon 2010/2011

[edytuj | edytuj kod]

Kazijski po raz drugi z rzędu sięgnął z Trentino Volley po tytuł klubowego mistrza świata. W trakcie sezonu został również rozegrany mecz o Superpuchar Włoch, który Trentino przegrało z Bre Bancą Lannutti Cuneo. Po raz trzeci z rzędu wygrał Ligę Mistrzów, a na zakończenie turnieju został wybrany najlepszym atakującym siatkarzem Final Four.

Został mistrzem Włoch. Itas Diatec Trentino pokonał w finale rozgrywek Serie A Bre Banca Lannutti Cuneo 3:0.

Został wybrany najlepszym siatkarzem roku w Bułgarii.

sezon 2011/2012

[edytuj | edytuj kod]

Razem z Trentino sięgnął po trzeci tytuł z rzędu Klubowego mistrza świata. Turniej odbywał się w Katarze w Dosze, a na jego zakończenie Kazijski został wybrany najlepiej serwującym siatkarzem. W listopadzie 2011 r. zdobył Superpuchar Włoch. Trentino Volley pokonało Bre Bancę Lannutti Cuneo 3:1, a mecz został rozegrany w Cagliari[16]. 19 lutego 2012 r. po raz drugi w karierze zdobył puchar Włoch. W finale Trentino pokonało Lube Bance Marche Maceratę 3:2[17]. W dniach 17-18 marca 2012 r. Trentino Volley po raz czwarty w historii wystąpiło w Final Four Ligi Mistrzów. Tym razem Matej razem z drużyną wywalczył brązowe medale[18].

22 kwietnia 2012 r. został wicemistrzem Włoch. W finale Trentino Volley przegrało 3:2 z Lube Bance Marche Maceratą, która zdobyła Scudetto[19].

La Gazzetta dello Sport opublikowała, że Kazijski zaserwował piłkę z szybkością 132 km/h, co jest nieoficjalnym rekordem świata[20].

Został wybrany najlepszym przyjmującym plebiscytu Volleyball Globe 2012[21].

sezon 2012/2013

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2012 Trentino Volley po raz czwarty zdobyło złoty medal Klubowych Mistrzostw Świata, wygrywając w finale 3:0 z brazylijskim Sada Cruzeiro Vôlei. Po raz trzeci w historii Matej zdobył Puchar Włoch. Turniej finałowy odbywał się w dniach 26-30 grudnia 2012 w Assago[22]. 12 maja 2013 po raz trzeci w historii zdobył złoty medal mistrzostw Włoch. Od 16 do 31 maja 2013 występował w katarskiej drużynie Ar-Rajjan SC podczas rozgrywek o puchar Emira[23]. Razem z katarską drużyną zdobył złoty medal turnieju. W lipcu 2013 poinformował, że opuszcza włoski klub. Razem z trenerem Radostinem Stojczewem wybrał ofertę z Aroma 1. Lig z drużyny Halkbank Ankara[24]. Po raz kolejny został najlepszym przyjmującym według plebiscytu Volleyball Globe 2013[25].

sezon 2013/2014

[edytuj | edytuj kod]

Od 1 lipca 2013 broni barw tureckiego Halbanku Ankara. Na początku sezonu zdobył superpuchar Turcji dzięki wygranej z Arkasem Izmir, a na zakończenie tego spotkania został wybrany MVP[26]. Następnie zdobył srebrny medal Ligi Mistrzów w final four rozgrywanym 22-23 marca 2014 w Ankarze, a na zakończenie tego turnieju został wybrany najlepiej przyjmującym siatkarzem[27]. W kwietniu 2014 Halkbank triumfował w rozgrywkach o puchar Turcji[28]. Matej wystąpił również w finale Aroma 1. Lig. Drużyna z Ankary pokonała w czterech meczach Fenerbahçe Stambuł i zdobyła złoty medal mistrzostw Turcji[29]. Po zakończeniu sezonu został ponownie wypożyczony do katarskiego Ar-Rajjan SC, który zdobył srebrny medal Klubowych Mistrzostw Świata rozgrywanych w Brazylii w Belo Horizonte. Kazijski dostał także nagrodę indywidualną dla najlepszego przyjmującego turnieju[30].

sezon 2014/15

[edytuj | edytuj kod]

Po sezonie przerwy ponownie wrócił do włoskiej Serie A i występował w Trentino Volley[31].

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa juniorów państw bałkańskich:

  • złoto 2003

Mistrzostwa świata juniorów:

  • brąz 2003

Mistrzostwa świata:

Puchar Świata:

Mistrzostwa Europy:

Memoriał Huberta Jerzego Wagnera:

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Liga bułgarska:

  • srebro 1999
  • brąz 2005

Puchar Bułgarii:

  • złoto 2004

Puchar Rosji:

  • złoto 2006

Liga rosyjska:

Liga Mistrzów:

Liga włoska:

Klubowe Mistrzostwa Świata:

Puchar Włoch:

Superpuchar Włoch:

Superpuchar Turcji:

  • złoto 2013

Puchar Turcji:

  • złoto 2014

Liga turecka:

Puchar CEV:

Liga japońska:

  • złoto 2020
  • brąz 2017

Nagrody indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Di nuovo 1... di noi: bentornato Matey Kaziyski!. trentinovolley.it. (wł.).
  2. ↑ Matej Kazijski zmieni klub. siatka.org. (pol.).
  3. ↑ profil siatkarza na stronie sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-14)]. (ang.).
  4. ↑ Itas Trentino uhonorował Mateja Kazijskiego. siatka.org. (pol.).
  5. ↑ Sportowe rekordy prędkości. sport4fans.pl. [dostęp 2015-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-24)]. (pol.).
  6. ↑ sports.pl: Bułgaria wywalczyła brązowy medal. [dostęp 2009-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-15)].
  7. ↑ Kazijski i Stojczew odchodzą z reprezentacji. siatka.org. [dostęp 2012-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).
  8. ↑ Wojciech Lehmann: Kazijski siatkarzem roku w Bułgarii. 9 kwietnia 2010. [dostęp 2016-04-17].
  9. ↑ KMŚ: polscy siatkarze w elitarnym gronie. 8 listopada 2009. [dostęp 2016-04-17].
  10. ↑ Skra klubowym wicemistrzem świata. sportowefakty.wp.pl, 2009-11-08. [dostęp 2016-04-17].
  11. ↑ Kurek i Pliński w szóstce roku 2009 według L'Equipe. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2010-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 października 2016)].
  12. ↑ Łukasz Żygadło z Pucharem Włoch!. sportowefakty.wp.pl, 31 stycznia 2010. [dostęp 2016-04-17].
  13. ↑ nicesport.pl: Przed Final Four Ligi Mistrzów: Trentino BetClic pod lupą. 2010-04-08. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)].
  14. ↑ Trento wygrywa Ligę Mistrzów. siatka.org, 2 maja 2010. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-11)].
  15. ↑ Cuneo mistrzem Włoch!. siatka.org, 9 maja 2010. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)].
  16. ↑ Trentino Volley po raz pierwszy w historii zdobyło Superpuchar Włoch. siatka.org, 1 listopada 2011. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).
  17. ↑ Trentino Volley zdobywa Puchar Włoch. siatka.org. [dostęp 2012-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)]. (pol.).
  18. ↑ Trentino Volley trzecią drużyna Final Four Ligi Mistrzów 2012. wp.pl. [dostęp 2012-03-19]. (pol.).
  19. ↑ Macerata zdobywa Scudetto. siatka.org. [dostęp 2012-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).
  20. ↑ Kazijski zaserwował piłkę najszybciej na świecie. volleywood.net. [dostęp 2012-05-15]. (ang.).
  21. ↑ Volleyball Globe 2012. volleyball.it. [dostęp 2013-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-22)]. (wł.).
  22. ↑ Trentino zdobywcą pucharu Włoch. przegladligowy.com. [dostęp 2013-04-06]. (pol.).
  23. ↑ Kazijski zagra w Al-Rayyan. siatka.org. [dostęp 2013-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)]. (pol.).
  24. ↑ To już koniec wielkiego Trentino? Kazijski i Stojczew oficjalnie opuszczają Włochy!. sportowefakty.wp.pl, 2013-07-01. [dostęp 2016-04-17]. (pol.).
  25. ↑ Volleyball Globe Italia: I vincitori 2012/13. volleyball.it. [dostęp 2013-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-31)]. (wł.).
  26. ↑ Superpuchar Turcji dla Halkbanku Ankara. siatka.org. [dostęp 2014-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-11)]. (pol.).
  27. ↑ Relentless Belogorie BELGOROD prolong Russian supremacy . cev.lu. [dostęp 2014-03-23]. (ang.).
  28. ↑ Halkbank Ankara z pucharem Turcji . siatka.org. [dostęp 2014-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).
  29. ↑ Halkbank Ankara mistrzem kraju. siatka.org. [dostęp 2014-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).
  30. ↑ Klubowe Mistrzostwa Świata 2014-nagrody indywidualne. siatka.org. [dostęp 2014-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).
  31. ↑ Matey Kaziyski Joins Stoytchev & Zygadlo. volleywood.net. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  32. ↑ Włochy M: Scudetto dla Itasu Trentino. siatka.org. (pol.).
  33. ↑ Play Off, il terzo posto finale è di Milano: gialloblù sconfitti 3-1 all'Allianz Cloud. trentinovolley.it. (wł.).
  34. ↑ Finał KMŚ siatkarzy 2022: Sir Safety Susa Perugia sięgnęła po trofeum. polsatsport.pl. (pol.).
  35. ↑ 5. miejsce Kazijskiego w plebiscycie na najlepszego sportowca roku w Bułgarii. [dostęp 2009-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)].
  36. ↑ sportowefakty.wp.pl: Matej Kazijski po raz trzeci siatkarzem roku w Bułgarii. [dostęp 2016-04-17].
  37. ↑ Siatkarz Matej Kazijski mężczyzną roku w Bułgarii [online], www.sport.pl, 23 kwietnia 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-23].
  38. ↑ Matej Kazijski najlepszym siatkarzem roku 2011 w Bułgarii. cev.lu. [dostęp 2012-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-01)]. (ang.).
  39. ↑ Matej Kazijski po raz kolejny najlepszym siatkarzem w Bułgarii. siatka.org. [dostęp 2013-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
MVP Ligi Mistrzów w piłce siatkowej

np – nie przyznawano, nr – nie rozegrano

MVP klubowych mistrzostw świata w piłce siatkowej
  1. ↑ brak danych
  2. ↑ Laureat nagrody przekazał ją innemu zawodnikowi.
Skład reprezentacji Bułgarii w siatkówce mężczyzn na Mistrzostwach Europy 2009

Bułgaria

Składy reprezentacji Bułgarii na Ligę Światową
Skład reprezentacji Bułgarii w siatkówce mężczyzn na Ligę Światową 2008

Bułgaria

Skład reprezentacji Bułgarii w siatkówce mężczyzn na Ligę Światową 2009

Bułgaria

Skład reprezentacji Bułgarii w siatkówce mężczyzn na Ligę Światową 2010

Bułgaria

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Matej_Kazijski&oldid=73638359”